ไกสอน พมวิหาน (Savannakhet)
นครไกสอน พมวิหาน หรือ สุวรรณเขต (ນະຄອນໄກສອນ ພົມວິຫານ) เป็นนครเอกของแขวงสุวรรณเขต ประเทศลาว เดิมชื่อเมือง คันธบุรี (ຄັນທະບູລີ, คันทะบูลี) ต่อมาได้เปลี่ยนเป็นเมืองไกสอน พมวิหาน เพื่อเป็นเกียรติแก่อดีตประธานประเทศ ไกสอน พมวิหาน ซึ่งเป็นชาวสุวรรณเขต เมื่อวันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2548 ซึ่งตรงกับวันเกิดปีที่ 85 ของไกสอน พมวิหาน และต่อมามีการยกฐานะขึ้นเป็น นครไกสอน พมวิหาน เมื่อเดือนเมษายน พ.ศ. 2561 และมีการพิธีประกาศยกฐานะอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 ที่ผ่านมา
เป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองของลาวรองจากเวียงจันทน์ แม้ว่าเขตเมืองเก่าในยุคอาณานิคมของฝรั่งเศสริมฝั่งแม่น้ำโขงจะทรุดโทรมลง แต่จากการเชื่อมโยงเศรษฐกิจกับไทย ทำให้มีการพัฒนาเชิงพาณิชย์ใหม่ในตอนเหนือของเมืองใกล้ทั้งสะพานข้ามแม่น้ำโขงและสถานีขนส่ง
เช่นเดียวกับเมืองอื่น ๆ ในประเทศลาว นครไกสอน พมวิหาน มีประชากรเชื้อชาติลาว, ไทย, เวียดนาม และจีน รวมทั้งชนกลุ่มน้อยของลาว มีวัดพุทธที่สำคัญคือวัดไซยะพูม, มีวัดจีน, อาสนวิหารร่วมคาทอลิกแซ็งต์-เตแรซ (Cocathédrale Sainte-Thérèse) และมัสยิด สะพานมิตรภาพไทย-ลาวแห่งที่ 2 ข้ามแม่น้ำโขงเชื่อมต่อกับจังหวัดมุกดาหารในประเทศไทย สะพานมีขนาดสองเลนกว้าง 12 เมตร (39 ฟุต) ยาว 1,600 เมตร (5,250 ฟุต) เปิดใช้งานเมื่อวันที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2550
รายได้ต่อหัวของประชากรเมืองไกสอน พมวิหาน อยู่ที่ 17,219,000 กีบ (2,041 เหรียญสหรัฐ) ต่อปี (พ.ศ. 2561)
เริ่มในสมัยขอมเรืองอำนาจ เมืองนี้มีชื่อว่า สุวรรณภูมิประเทศ เป็นเมืองที่อุดมสมบูรณ์ด้วยทรัพยากรธรรมชาติ ในปี พ.ศ. 2120 ท้าวหลวงและนางสิมได้อพยพผู้คนจากภาคเหนือลงมาตั้งหมู่บ้านชื่อว่าบ้านหลวงโพนสิม ห่างจากตัวเมืองปัจจุบันประมาณ 18 กิโลเมตร เส้นทางเดียวกับไปพระธาตุอิงฮัง ครั้นถึง พ.ศ. 2185 ท้าวสิมพลีบุตรชายได้พาชาวบ้านหลายสิบครอบครัวแยกออกไปตั้งเมืองใหม่เป็นชุมชนริมฝั่งแม่น้ำโขงประวัติการก่อตั้งเมืองสุวรรณเขตยังเกี่ยวพันกับการก่อตั้งจังหวัดมุกดาหารในฝั่งไทย เพราะชาวบ้านที่อพยพมาจากบ้านโพนสิมได้ข้ามไปตั้งบ้านเรือนทางฝั่งขวาแม่น้ำโขงแล้วก่อตั้งเมืองมุกดาหารขึ้น
เป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองของลาวรองจากเวียงจันทน์ แม้ว่าเขตเมืองเก่าในยุคอาณานิคมของฝรั่งเศสริมฝั่งแม่น้ำโขงจะทรุดโทรมลง แต่จากการเชื่อมโยงเศรษฐกิจกับไทย ทำให้มีการพัฒนาเชิงพาณิชย์ใหม่ในตอนเหนือของเมืองใกล้ทั้งสะพานข้ามแม่น้ำโขงและสถานีขนส่ง
เช่นเดียวกับเมืองอื่น ๆ ในประเทศลาว นครไกสอน พมวิหาน มีประชากรเชื้อชาติลาว, ไทย, เวียดนาม และจีน รวมทั้งชนกลุ่มน้อยของลาว มีวัดพุทธที่สำคัญคือวัดไซยะพูม, มีวัดจีน, อาสนวิหารร่วมคาทอลิกแซ็งต์-เตแรซ (Cocathédrale Sainte-Thérèse) และมัสยิด สะพานมิตรภาพไทย-ลาวแห่งที่ 2 ข้ามแม่น้ำโขงเชื่อมต่อกับจังหวัดมุกดาหารในประเทศไทย สะพานมีขนาดสองเลนกว้าง 12 เมตร (39 ฟุต) ยาว 1,600 เมตร (5,250 ฟุต) เปิดใช้งานเมื่อวันที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2550
รายได้ต่อหัวของประชากรเมืองไกสอน พมวิหาน อยู่ที่ 17,219,000 กีบ (2,041 เหรียญสหรัฐ) ต่อปี (พ.ศ. 2561)
เริ่มในสมัยขอมเรืองอำนาจ เมืองนี้มีชื่อว่า สุวรรณภูมิประเทศ เป็นเมืองที่อุดมสมบูรณ์ด้วยทรัพยากรธรรมชาติ ในปี พ.ศ. 2120 ท้าวหลวงและนางสิมได้อพยพผู้คนจากภาคเหนือลงมาตั้งหมู่บ้านชื่อว่าบ้านหลวงโพนสิม ห่างจากตัวเมืองปัจจุบันประมาณ 18 กิโลเมตร เส้นทางเดียวกับไปพระธาตุอิงฮัง ครั้นถึง พ.ศ. 2185 ท้าวสิมพลีบุตรชายได้พาชาวบ้านหลายสิบครอบครัวแยกออกไปตั้งเมืองใหม่เป็นชุมชนริมฝั่งแม่น้ำโขงประวัติการก่อตั้งเมืองสุวรรณเขตยังเกี่ยวพันกับการก่อตั้งจังหวัดมุกดาหารในฝั่งไทย เพราะชาวบ้านที่อพยพมาจากบ้านโพนสิมได้ข้ามไปตั้งบ้านเรือนทางฝั่งขวาแม่น้ำโขงแล้วก่อตั้งเมืองมุกดาหารขึ้น
